19 February 2015

Song One (2014)



Song One, κυρίες και κύριοι. 

Βαθμολογία: Μουσικο-Ρομαντική.

Συνεχίζουμε τα ρομάντζα και ο θείος Όσκαρ πλησιάζει καθώς εμείς τρώμε τα νύχια μας από την αγωνία. Μετά τα Όσκαρ και μια ψιλο-κατινίστικη ανάλυση θα υποχρεωθώ να σας επαναφέρω στη μουντάδα και την κατάθλιψη με μια από τις αγαπημένες μου ταινίες και μια από τις μεγαλύτερες αδικίες των περσινών Όσκαρ. Περισσότερα για την ταινία-γρίφο αργότερα.

Μιας που μόλις έχει περάσει ο Βαλεντίνος (κλασικά, πέρασε και δεν ακούμπησε…) ας συνεχίσουμε το σύγχρονο ρομάντζο και ας βάλουμε και λίγο μουσική μέσα γιατί ρομάντζο ξεροσφύρι δεν τρώγεται με τίποτα. 

SongOne που λέτε μια από τις τελευταίες ταινίες της πολύ-αγαπημένης Αννούλας (aka AnneHathaway) η οποία συνεχίζει με αγορέ μαλλί να καταδιώκει τα όνειρά μας. 

Η Αννούλα (Franny στο έργο…) που λέτε – η διαβαστερή και το φυτό της οικογένειας – κόβει βόλτες κάπου στο εξωτικό Μαρόκο πίνοντας γάλα καμήλας για πρωινό για να τελειώσει και καλά το διδακτορικό της. Άλλη μια δόκτωρ σε τούτη την κοινωνία…

Ο παρταλο-αδερφός της από την άλλη, ούτε που προσέχει όταν περνάει το δρόμο μιας και είναι ‘μουσικός’ και έχει καρφιτσωμένα ακουστικά στις αυτάρες του, έχει συνάντηση 3ου τύπου με  τις ζάντες ινδο-πακιστανού ταξιτζή και ο δρόμος για το νοσοκομείο είναι μονόδρομος. 

Η Αννα-Franny κάνει τα πάντα για να τον ξυπνήσει και αρχίζει σιγά σιγά να ηχογραφεί αγαπημένους ήχους του κοιμισμένου αδερφού της, αγαπημένα κομμάτια, αγαπημένες μπάντες, αγαπημένα Μ&Μs, και ό,τι μπορεί να θυμηθεί από τα αγαπημένα παιδικά χρόνια των 2 αγαπημένων αδερφών. Φυσικά, όλα γίνονται για να μπορέσει η Franny να καλύψει κάπως τις τύψεις που έχει μιας που τα τελευταία λόγια προς τον κοιμισμένο αδερφό δεν ήταν και πολύ 'αγαπημένα'. Κοινώς τα είπαμε με βρισίδια. 

Παράπλευρη απώλεια και ψιλο-χαμούρεμα/σαλιάρισμα με τον αγαπημένο τραγουδιστή του αδερφού μας, τον ξανθο-μπάμπουρα έντεχνο τραγουδισταρά JamesForester (aka JohnnyFlynn).  1 ώρα και 22 λεπτά με μουσική και κρασί. 

Bonus: Σχεδόν τίποτα, εκτός από κανα 2-3 άσματα. 

Ηθικό δίδαγμα: Η ζώνη ασφαλείας και η μουσική σώζουν ζωές. Επίσης, για να περάσουμε το δρόμο, κοιτάμε και προς τις 2 κατευθύνσεις.

Μας άρεσε: Δεν απαντώ προς ένδειξη σεβασμού για την Αννούλα. 

Να τη δω? Μάλλον να προσπεράσεις. Με κόκκινο.

Ατάκες / Memorabilia
Die James Die.
Thank you.

Εναλλακτικός Τίτλος / Alternative Title:
Τραγουδώ και σε σκέφτομαι.
Ηχογραφώ για τον κοιμισμένο αδερφό μου.

Χρήσιμα links / Useful links:

No comments:

Post a Comment