Submarino, κυρίες και κύριοι.
Βαθμολογία: Οικογενειακές
Ιστορίες.
Στα μέσα του μήνα Ιούνη έχουμε φτάσει και πάμε δυνατά
με πώρωση και αυτό το καλοκαίρι. Μη ξεχνάτε : Όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά στα
θερινά σινεμά!!! Μιας που το καλοκαίρι προβλέπεται καυτό (για πολλούς και
διάφορους λόγους…) ας πάμε μια βόλτα στο δροσερό Βορρά και στην αγαπημένη μας
(λέμε τώρα…) Σκανδιναβία και πιο συγκεκριμένα στη Δανία.
Ένα από τα πολλά θαύματα του Θωμά (aka ThomasVinterberg) είναι και το υποβρύχιο – βλέπε Submarino. Αν και η μεγαλύτερη του και κάπως
καλύτερη ταινία ήρθε 2 χρόνια αργότερα (το 2012) με το θρυλικό Κυνήγι – βλέπε TheHunt (πρέπει να το δείτε όπως-και-δήποτε!!!), έχει και το υποβρύχιο τα δικά του
θέματα και τη δικιά του βαρύτητα (ή μήπως άνωση…?).
Στο Subamrino που λέτε παρακολουθούμε
τη ζωή 2 αδερφών (με την καλή πάντα έννοια…) οι οποίοι ξανασυναντιούνται μετά
από καιρό στην κηδεία της μητέρας τους.
Πρώτα βλέπουμε από κοντά τη ζωή του τελειωμένου Νικόλα
– aka Nick (aka JakobCedergren) και τον αγώνα που κάνει για
επανένταξη μιας που κάναμε κάποιο διάστημα στη φυλάκα μπας και συνετιστούμε και
μάθουμε να συγκρατούμε τα νεύρα μας. Ο Νικόλας, κρέας και γομάρι από τα λίγα
που σου κάνει τα μούτρα κιμά μόνο και μόνο επειδή τον ενόχλησες ρωτώντας τον τι
ώρα είναι, γεμάτος τατουάζ - για να του θυμίζουν τις εμπειρίες που τον
στιγμάτισαν, συναντά έναν χοντρούλη και διεστραμμένο φίλο του από τα παλιά και
λένε τα δικά τους.
Από την άλλη, ο αδερφός του Νικόλα (aka PeterPlaugborg), ο οποίος παραμένει χωρίς όνομα
στη διάρκεια του έργου, έχει ένα μικρό υιό και προσπαθεί να βγάλει τα προς το
ζην πουλώντας λίγη πρέζα. Για να δούμε αν το ‘πράμα’ είναι καλό και ποιοτικό
χτυπάμε και μεις που και που καμιά βελονιά, έτσι για το πασάλειμμα.
Τα δυο αδέρφια είναι κάπως διαφορετικοί χαρακτήρες
παρόλο που περάσανε τα ίδια σκατά μεγαλώνοντας – αλλά και τους δύο τους τους στοιχειώνει
κάτι από το παρελθόν που δεν μπορούν να ξεχάσουν. Γιατί να μη συμβαίνει και
αυτό με τις χαρούμενες στιγμές που τις ξεχνάμε σχεδόν αμέσως και πρέπει να
βγάζουμε ένα τόνο φωτογραφίες (πρόσφατα selfie…) και βίντεο μπας και τις θυμηθούμε
για λίγο παραπάνω? Άδικη η μνήμη μας και άδικη η ζωή. Τις χαρές τις ξεχνάμε σαν
τις νιφάδες χιονιού που πέφτουν και μετά από λίγο εντελώς μαγικά εξαφανίζονται,
αλλά οι πίκρες μένουν για πάντα χαραγμένες σε καρδιά, ψυχή και μυαλό.
1 ώρα και 47 λεπτά καμένων δανέζικων καρδιών, ψυχών
και μυαλών.
Bonus: Πολύ καλή η ιστορία του Θωμά για τις μη παραδεισένιες
καταστάσεις που επικρατούν στο μαγικό Βορρά. Πουθενά δεν είναι όλα ρόδινα.
Επίσης, κάποια πράγματα ίσως σε σημαδέψουν για όλη σου τη ζωή και ίσως να μη
μπορείς να τα ξεπεράσεις ποτέ.
Ηθικό δίδαγμα: Κάποια στιγμή συνειδητοποιείς στη ζωή σου ότι έχεις πιάσει
πάτο. Χειρότερα δεν γίνεται. Ή μήπως γίνεται? Από την άλλη, η οικογενειακή
θαλπωρή είναι βασική για να κάνεις ένα πρώτο βήμα στον άκαρδο τούτο κόσμο. Αν
όμως από τα γεννοφάσκια σου η συνταγή είναι χαλασμένη? Επίσης και τελειώνω, αν
χτυπήσετε (χέρια-πόδια-κεφάλι-κτλ) πάτε στο γιατρό, έτσι για το γαμώτο. Ποτέ
δεν ξέρεις…
Μας άρεσε: Ναι. Γιατί μας αρέσει η μαυρίλα.
Να τη δω? Ναι … αλλά δεν είναι για όλους.
Προειδοποιώ.
Ατάκες / Memorabilia
Τα δανέζικα
(ή δανικά…) δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου. Λέει πολλά ο Θωμάς, αλλά καλύτερα να μη
χαλάσουμε την ουσία κάποιων λόγων του μεταφράζοντας τα στα ελληνικά. Κάποια
άλλη φορά, όταν ο φίλος Johan μας βοηθήσει…
Εναλλακτικός Τίτλος / Alternative Title:
Για μια
καλύτερη ζωή.
Σκανδιναβία
– ποιότητα ζωής.
Η ζωή μια ανηφόρα.
Χρήσιμα links / Useful links:
No comments:
Post a Comment